El sábado por la tarde me levanté y me dije a mí misma: "hoy voy a aprender a hacer granny squares". Era algo que tenía pendiente de hacer desde hacía años y, por unas cosas o por otras, todavía no me había puesto manos a la obra con ello. Pero el sábado tuve la sensación de que ése era el día, supe que había llegado el momento. Y vaya si llegó el momento, con la inestimable ayuda de The Purl Bee por fin aprendí.
Hace muchos años, cuando yo tenía unos 9 o así mi abuela me enseñó a hacer ganchillo en una tarde aburrida de verano que pasábamos en nuestra pequeña casita de la montaña. No hice gran cosa, sólo cadenetas interminables y algo de punto bajo y punto alto (no sé si era eso lo que hacía, yo solamente me limitaba a hacer lo que mi abuela me decía). Las navidades de ese año pasé muchas horas ganchilleando un tapete para mi madre (que, por cierto, hace años desapareció de combate y nadie sabe dónde está, ehem...) y ése fue mi primer y último proyecto de ganchillo hasta ahora si no contamos las sencillísisisisisimas tiras que ganchilleé para la Cibeles de +3.
En mi re-aprendizaje de sábado tardé casi una hora y media en hacer el primero. Tenéis que tener en cuenta que hace más de 15 años que no hago ganchillo y que nadie me ha vuelto a enseñar, por lo que deshice muchas veces, estuve mirando vídeos... quedó tieso como un ajo, pero quedó bien. Y a partir de ahí los demás salieron solos, sin pensar y sin mirar, en menos de 25 minutos cada uno.
Fue algo extraño e inquietante. Sencillamente no podía parar de hacer cuadraditos, me viciaban, me absorbían. Decía: uno más, uno más... era enfermizo, ¡cómo enganchan los condenados!
Cuando llevaba unos cuantos me di cuenta de que, por error en el primero y hacer los otros de memoria, no estaba siguiendo exactamente el patrón. Es decir, que estaba haciendo otro patrón que no era el que en teoría tenía que hacer. Por un lado mi orgullo de tejedora se hirió por haberme equivocado, ya sabéis que soy muy perfeccionista, pero por otro lado lo que hice no deja de ser otro tipo de granny pero con otro dibujo diferente así que, total, qué más da, queda bonito igualmente.
Me quité una espina que hacía mucho tiempo que tenía clavada y ahora estoy motivadísima. Con estos grannys haré una manta para el sofá (tengo que mirar ideas para unirlos), pero ya tengo ganas de empezar proyectos más ambiciosos.
Jejeje, és molt divertit fer quadrets, jo tinc una manta començada desde fa mooolt de temps i espero acabar-la algun dia.
ResponderEliminarEls teus t'han quedat preciosos.
te han quedado preciosos! la lana es muy bonita... a mi me pasó algo parecido este verano, en la piscina me puse a ganchillear por primera vez... también tengo ganas de una mantita de grannys para el sofá! animo que aun te faltan unos poquitos.....
ResponderEliminarte felicito por las ganas que pones en tus proyectos. Si te sirve de idea, los que he visto recuadrados en color muy claro ( blanco o beis) quedan con una elegancia moderna.
ResponderEliminarÉs fantàstica l'empremta que deixen petits records d'infantesa. Ja et veig fent grannies com una loca!
ResponderEliminarfer quadrets enganxa i molt!
ResponderEliminart'han quedat molt macos... ara tens davant teu tot un mon jeje pots passar-te als hexagons que també són molt xulos i pots apendre la tècnica d'unir-los mentre els teixeixes entre moltes altres coses...
petons i benvinguda al ganxet guapa
Los condenados cuadraditos enganchan que no veas, pero son perfectos para aprovechar restos de lana y hacer una manta de colorines.
ResponderEliminar¡Te han quedado perfectos!
Jo són un desastre amb el ganxet, la llana és molt, molt bonica.
ResponderEliminaryo también estoy haciendo grannies en horas muertas! La mia es un super-granny que mi hijo pequeño ya se ha apropiado como manta para su tió.
ResponderEliminarJo crec que tenies el patró correcte al inconscient: no ha estat un error, ha estat la teva ànima "ganchillera" que es despertava, ja,ja.
ResponderEliminar¡qué bien que te hayas reencontrado con una vieja afición! Te han quedado genial para ser los primeros!
ResponderEliminarTe has pasado al lado oscuro!!! :o
ResponderEliminarLa verdad es que los cuadritos son perfectos para hacer delante de la tele porque salen solos. Lo malo es coserlos...
Besicos
yo tb estoy enfrascada en los grannies...pero me da miedo parar porque no sé cómo unirlos...he aprendido como tú...viendo videos y sin nadie que me enseñe...equivocándome muuuchas veces...así que cuando tengas claro como se unen compártelo por favor...jajajaja...(esto es una petición de auxilio)...
ResponderEliminarEnhorabuena por tu blog.
Quedan preciosos con esa lana que va cambiando de color, no se me había ocurrido... mmmm... qué idea me estás dandoooo.
ResponderEliminar¡Te han quedado fantásticos! :)
Te veo muy animada con el ganchillo, espero que ahora no te quedes en el lado oscuro, jejeje la verdad es que están quedando muy bonitos.
ResponderEliminarbienvenida al lado oscurooo cuadraditil...
ResponderEliminarsabes cuando entras... pero nunca jamás podrás salir...
cualquier cosa que necesites, aquí me tienes, una loca cuadrada :-)
Molt xulus nena! enganxa....eh??? jejejeje!!! doncs ara ja tens feina per donar i per vendre!! m'encanta la llana que has fet servir pq et queden uns colors preciosos!!! Fa temps que tinc ganes de començar una manta de quadritos o hexagons i mai m'acabo de decidir...
ResponderEliminarLa manta segur que et quedarà preciosa, n'estic segura! petons guapa!!!
Sí que son adictivos! Cuando yo hice mi primera manta para el sofá de grannys, me sirvió de gran ayuda esta página:
ResponderEliminarhttp://attic24.typepad.com/weblog/joining-granny-sqaures.html
Gracias, gràcies, a todas, a totes.
ResponderEliminarElvis, cuando termine la manta ya os contaré cómo lo hice al final :)
MariCarmen, me miraré el link que me has pasado, gracias!
Me encanta esa lana, ¿me dices cuál es? ninita77@hotmail.es
ResponderEliminar